در ترم جدید حس کردم که بیش از اندازه خودم رو درگیر درس ها کردم. هرچند که از ابتدا خواستم و سعی کردم وارد حیطه های مختلف بشم و با شرکت در برنامه های دانشجویی و غیر درسی که علاقه داشتم مثل کلاس روزنامه نگاری کمی به عملی کردن اهدافی که در ذهنم بود نزدیک بشم ولی در چند ماه اخیر به خصوص با درگیر شدن با هوم ورک ها و امتحانات، به شدت از فضای اولیه ای که مد نظرم بود دور شدم. تا جایی که چند روز پیش یک دفعه متوجه شدم که درگیری زیاد با درس ها میتونه چه بلایی سر آدم بیاره و در واقع از آرزو ها و اهداف و معیارهایی که داشتی چه قدر دورت کنه !
الان بدون هیچ پیش فرض و پیش زمینه ذهنی و با کنار گذاشتن تمام ذهنیت منفیی که از قدیم در ذهنم نسبت به درس خوندن شکل گرفته بود که شاید برگرفته از تاثیرات اطرافیان بود، به این نتیجه رسیدم که پیشرفت و درگیری زیاد در درس و یک حوزه تخصصی میتونه چه مضراتی داشته باشه. منظورم از مضرات چیزی نیست که برای هر آدمی با هر شرایط، طرز فکر و اهدافی مشهود باشه ولی منظورم برای کسی هست که نخواد طبق عقیده رایج خیلی از آدم هایی که در یک حوزه تخصصی پیشرفت زیادی کردن و شاید آدم هایی بودن که کارهای خیلی خوبی هم کردن زندگی کنه. این عقیده این هست : "سرت رو بنداز پایین و کار خودت رو انجام بده و کاری به کار بقیه نداشته باش چرا که مسئولیت تو انجام این کار به نحو احسن هست.یعنی سعی کن این کارت رو تا جایی که میتونی خوب انجام بدی با رعایت اصول اخلاقی و در این راه الگو باشی برای بقیه آدم ها . به ما ربطی نداره که مثلا در کشور از نظر سیاسی چه خبر هست و چه اتفاقاتی داره میافته ". این جملات رو یک بار یکی از استادامون سر کلاس گفت.
